قريه قودجان را يكي از بزرگان ده ، معرّب كودكان ميدانست و ميفرمود:مرحوم مير كبير كه قبر ايشان در همين روستا مورد زيارت است اين اسم را قرار داد وجه تسميه آن به خاطر دو فرزند يعني دو دختر حضرت امام موسي ابن جعفر عليه السلام كه قبور اين دو امامزاده در اين ده محل زيارت و مورد توجه اهالي است.
حدودا بيست سال پيش كه از دواير دولتي عكس برداري از سنگ قبر اين امامزادهها شد بعدا گزارش شد كه خط اين سنگها نهصد سال پيش نوشته شده و به عينه همان خطّي است كه روي سنگ نوشته حضرت امام موسي ابن جعفر عليه السلام و آن هم متعلق به نهصد سال پيش است.
بيش از سيصد سال پيش كه مرحوم مير ابوالقاسم ميركبير كه از مجتهدين و علماي بزرگ اصفهان بوده اند از زيارت عتبات برميگشتند اهالي خوانسار و گلپايگان جلوي ايشان راگرفته و استقبال پرشكوهي ميكنند و چون ايشان نماز جمعه را واجب ميدانستند از ايشان تقاضا ميكنند كه آن آقا نزد آنها بماند و مرجعيت تقليد و امامت جمعه را عهده دار شوند ، اين تقاضا مورد قبول واقع ميشود و ايشان اين ده را كه آن روز به صورت چهار قلعه بوده انتخاب ميكنند كه فاصله آن تا گلپايگان چهار فرسخ شرعي كمتر است و نيز فاصله آن تا داران چهار فرسخ شرعي كمتر باشد كه اقامه نماز جمعه را يك هفته در داران و يك هفته در گلپايگان ميكنند كه تقريبا تمامي اين حوالي به اين فريضه توفيق نسبي پيدا كنند . البتّه شرط ايشان اين بود كه تمامي مردم چهار قلعه را ترك كرده و همگي در اطراف اين امامزادهها خانه سازي كنند و اسم قريه را قودجان كه معرّب كودكان است قرار دادند و منزل و جايگاه آن بزرگوار هنوز اثارش و محلش در قودجان باقي است و بعد از رحلت قبر ايشان هم در قبرستان ده قودجان تا كنون محل زيارت همگان است.
در سالهاي اوايل انقلاب مرحوم شهيد بهشتي كه از اولاد اين آقا هستند توصيه به تعمير و تجديد بنا و ساختن مقبره جديد براي ايشان كردند كه با كمك ايشان و توصيه آقايان روضاتي هاي اصفهان كه همگي از اولاد ميركبير هستند و با كمك اهالي و زحمات جناب آقاي حاج عطا خسروي كه اكنون نيز عضو شوراي اسلامي قودجان هستند اين كار انجام شد.
اما حسينيه كه در سال 1358 از ساختمان قديمي خود تبديل به ساختمان فعلي شد بر روي درب ورودي داخلي ديوار تاريخ ساخت حسينيه حك شده است كه 103 سال قبل از 1358 بوده است .البته داخل حسينيه نشان ميداد كه بخشي قديمي و بخشي جديد است كه نحوه ساخت آن دو بخش كاملا متمايزبوده و مرحوم جناب حجت الاسلام والمسلمين حاج حيدر قيصري كه بيش از 50 سال امام جماعت ده و آقاي منحصر به فرد ده بوده اند ميفرمودند كه اين حسينيه و عزاداري تعزيه خواني 250 الي 300 سال است كه در اين محل برگزاري ميشود، البته پشت ساختمان حسينيه قديمي حجره هاي را نشان ميداد كه در داشته و آقاي قيصري ميفرمودند: در زمان قديم اين حجره ها اطاقهايي بوده كه زوّار امامزاده در آن اقامت ميكردند و محلّ وسيعي كه ضلع جنوبي امامزاده بوده و تاكنون هم آن محل به همان وسعت است و بدون ساختمان و كشاورزي باقي مانده محل برگزاري مراسم تعزيه خواني سنتي بوده و بعدا آن اطاقهاي زوّار به صورت مربع مستطيل،حسينيه شده يعني همان يكصد سال قبل و در سال 1372 كه از طرف رسانه هاي تصويري فيلمبرداري براي ويدئو كلوپ ها ميشد دوستان فيلمبردار كه صبح ها فرصت داشتند چون مراسم بعداز ظهرها و شبها بود، از پيرمردهاي كهنسال ده كه چند نفر بيشتر از صد سال در ده داشتند تحقيقات به عمل آمد و آنها از پدران و پدر بزرگهاي خود نقل قول مستقيم كردند و تا يكصدو هفتاد سال تعزيه خواني را مستند به نقل اشخاص زنده كه در اين محل هر ساله اقامه شده مسجلّ كردند.
آري اين حسينيه كه به اسم حسينيه حضرت ابوالفضل قودجان نامگذاري شده از دير زمان محل برگزاري مراسم شبيه خواني بوده است و كثرت شركت كننده در اين مراسم حقير را بر آن داشت كه با پيشنهاد و اصرار اهالي ده محضر حضرت امام خميني رحمت الله عليه كه در نجف اشرف بودند در سال 1356 مشرّف شدم و آقا از چنين حسينيه اطلاع قبلي داشتند و وقتي خودم را معرفي كردم كه اهل قودجان هستم ايشان هم احوال آقا نور و هم احوال آقاي سيّدصالحي از علماي قودجان و بيدهند را از من جويا شدند و كسب تكليف كردم نسبت به بزرگ كردن حسينيه ، بعلت كثرت شركت كننده در مراسم شبيه خواني سنتي، كه حضرت امام امر به بزرگ كردن آن فرمودند و يكبار ديگر تكرار فرمودند كه بزرگ كنيد ، و حقير را تشويق به همكاري كردند.
در سال 1358 عيد نوروز درحضور اهالي دستور امام را به اطلاع اهالي رساندم و حسينيه قديمي را كه حدود 620مترمربع و با ساختمان قديمي بود تخريب و حسينيه را به ابعاد جديد بنا كرديم.
حضرت امام رحمته الله عليه در توصيه هايي كه از رسانه ها پخش ميشد ميفرمودند: كه عزاداري را به همان سبك سنتي و باشكوه برگزار كنيد. اين دستور معظّمله به خوبي در حسينيه برگزار ميشود كه با حفظ روش كاملا سنتي و با شكوه و بانظم وهمكاري دوستان زحمتكش و اداره كنندگان حسينيه اداره ميشود كه اگر در حين انجام مراسم آنها را به شماره بگيرند. بيش از500 نفر هستند كه در قسمتهاي مختلف انجام مراسم چه در بخش برگزاري مراسم چه در بخش تداركات ذاكرين ،بخش سپاهيان موافق و مخالف در تعزيه ، بخش لباس وتداركان اسبها، بخش انتظامات زنانه و مردانه، بخش دربهاي ورودي و خروجي كه زنانه ومردانه كاملا از هم جدا هستند ، بخش كنترل جاده هاي ورود و خروج شركت كنندگان وترابري آنها ، بخش پذيرايي عمومي و پرسنل اداره كننده ،بخش اسكان شركت كننده ها زنانه و مردانه و غيره به ارائه خدمات مشغول هستند و به حمدالله مراسم هر ساله و به خوبي انجام ميگيرد.
در اينجا سزاوار است كه از ادارات دولتي خوانسار و تمام ارگانها و لطف و همت بيدريغ آنان كه در برپايي مراسم اباعبدالله الحسين همكاري ميكنند تشكّر كافي و وافي داشته باشيم و معلوم است كه آنها و ما و همگي از عنايات وافر امام حسين(ع) در دو دنيا بهره مند خواهيم شد زيرا در حسينيه هایي كه به نام نامي فداكارترين سرباز امام، حضرت ابوالفضل(ع) خدمت و عزاداري و اقامه عزا ميكنيم.
اين محرّم و صفر است كه اسلام را زنده نگه داشته است(امام خميني)
و فرمودند:عزاداري سيّد مظلومان از افضل قربات است. يعني هيچ كاري اين قدر انسان را مقرّب درگاه خداوندي نميكند كه عزاداري امام حسين(ع).
اهالي خوانسار و گلپايگان و فريدن و اراك و… اگر توجه كنيد، تعزيه خواني و شبيه خواني با گوشت و خون آنها عجيب است و شركت همه ساله آنها در اين جمعيت حدود چهل هزار نفري و شوق و رغبت آنها در اين مراسم و نظاير آن و خصوصا عزاداري باشكوه دهه اوّل محرّم شهرستان خوانسار كه يكپارچه همگان در آن حضور وافر دارند خود معرّف وابستگي شديد آنها به خاندان رسول خدا است و البته اجر و پاداش آنان نزد اهل بيت محفوظ است.
قسمتي از مصاحبه فصلنامه زلال چشمه ساران
با فقيه اهل بيت
حضرت آيت الله حاج سيّد مرتضي خاتمي خوانساری